Bebek Neden Ağlar ?
Bebek için ağlamak bir çeşit dildir ve tüm diller gibi anne – babanın doğru yorumlamayı öğrenmesi biraz zaman alır.
Dünyada anne ve babayı harekete geçirecek bir ses varsa o da bebeğin ağlamasıdır.bebeğin gereksinimlerini anlatması için tek yol bu olduğu için rahatsız edici bir ses olması iyidir. Bebeği kötü huylara alıştırmaktansa ağlamaya bırakmak veya bebeğin ciğerlerini çalıştırması için ağlamaya gereksinim duyduğunu düşünmek yanlıştır. Bebeklerin ağlaması için daima bir sebep vardır ve ihtiyaçları karşılanıncaya kadar ağlamaya devam ederler.
Açlık, ağlamanın en doğal nedenidir. Fakat genellikle gözden kaçan bebeğin susamış olduğudur. Bu ihtiyaç yanlış yorumlanırsa, susuzluğunun giderilmesi yerine yemeği kabullenir, fakat hala suya gerek duyduğu için ağlamaya yeniden başlar. Gerçekte yanlış yorum uzayan ağlamanın en sık nedenidir. Örneğin yorulduğu veya fazla uyarıldığı için ağlamaya başlayan bebek, genellikle hoplatılır, oyalanması için oyuncaklar verilir. Oysa gerçek gereksinimi sükunet ve sevgiyle kucaklanmaktır. Bunun gibi uzun süre yatağında yalnız bırakılan, kendisiyle meşgul olmayan bebek de ağlamaya başlar. Böyle bir bebek annesini, diğer aile fertlerinin görebileceği bir yere getirildiğinde hemen neşelenir.
Salıncak veya kollarda tutularak uygulanan ritmik hareketler bebeğin huzursuz olduğu anlarda çok yatıştırıcıdır. Yatıştırıcı sesle ninni veya müzik ile ritmik sesler dinletmenin de etkisi vardır.
Çok giydirilmek, çok sıcak tutulmak veya bebeğin çıplak veya soğukta kalması da ağlamanın başlıca nedenlerindendir. Bazı bebeklerin ciltleri hassastır ve yünlü eşyalardan, naylon veya diğer elyaftan rahatsız olur.
Birçok bebek soyulmadan rahatsız olur. Giysileriyle temas hissinin aniden kaybolması bebekte huzursuzluk meydana getirir. Böyle durumlarda anne, bebeğini soyarken vücudunu yumuşak bir havlu veya battaniye ile örtmelidir.
Bazı bebekler de ani seslerle kolayca sarsılır ve böyle sesler karşısında hemen tepkisini gösterirler. Ayrıca beklenmeyen, yabancı bir yüzle karşılaşırlarsa da tepki gösterirler. Bazıları yumuşak sesle veya temasla birden ayağa kaldırılmak gibi ani hareketlere ve dikkatsizce tutulmaya da itiraz ederler. Hepsi anne babaların içinde bulunduğu ruhsal duruma karşı çok duyarlıdır ve onlar belli etse de etmese de hırçınlıklarına gözyaşları ile karşılık verirler. Bebeğin rahim içinde tam bir güvenlik duygusuna ve ihtiyaçlarının anne tarafından karşılanmasına alıştığı düşünülürse, bunlardan hiçbiri şaşırtıcı olmamalıdır.
Bebek acıkmış, susamış, yalnız kalmış, korkmuş, sıkıntılı, rahatsız, üşümüş, yorgun ya da ağrılı olduğunu anlatmaya çalıştığı sırada anne ve baba onu hemen anlayamayabilirler. Önemli olan bebeğin anne ve babasının sevgisini ve güven verici varlığını hissetmesidir.
Ağlamak bebeğin ilk dilidir. Ne söylediğini tam olarak anladığını iddia edebilmek için zaman, sabır ve gayret gerekir.