Lao Tse Kimdir ? Hayatı ve Eserleri Nelerdir ?
Konfüçyusçuluk ve Budizm’le birlikte, Uzakdoğu’nun en yaygın felsefelerinden biri olan Taoizm erdemli bir insan olmaya verdiği değerle, tüm insanları barış ve huzura davet etmktedir.
Lao Tse Hakkında Bilgi
Taoizmin kurucusu Lao Tse’nin hayatı hakkında çok az bilgi vardır. Bazı kaynaklara göre MÖ 604 yılında doğduğu sanılmaktadır. Yunan filozoflarından Thales, Anaximandros ve Pisagor’un çağdaşı olduğu, bunlarla karşılaştırılırsa birbirlerine benzeyen yanların çok olduğu görülür. Lao Tse’nin doğumu ile ilgili, halk arasında yayılmış bir efsane vardır. Buna göre, Lao Tse’nin annesi göksel bir nurdan gebe kalmış, seksen yıl sonra da saçlı, ak sakallı bir çocuk doğurmuş. İşte Lao Tse ( yaşlı usta ) adı buradan geliyor,. Lao Tse’nin doğum tarihi kesin olarak saptanamadığı gibi hangi yılda ve nerede öldüğü de belli değildir. Bir iddiaya göre, Chau hanedanının yavaş yavaş çökmeye yüz tuttuğunu gören düşünür bu fena sonuca tanık olmamak için hükümet merkezi olan Lo Yang kentini bırakarak Batı’ya doğru gitmiş. Hotan geçitine geldiği zaman buranın koruyucusu ve kendi öğrencisi olan Hsion mesleği hakkında ve düşüncelerini içeren bir eser yazmasını istemiş, o da tek yapıtı olarak bilinen ‘’ Tao Te Ching ‘’ ya da ‘’ Erdem Kitabı ‘’ adlı eseri yazıp vermiş.
Lao Tse Felsefesi Nedir ?
Lao Tse varlıkların kaynak ve kaderin inceler ve temel olarak bir ilk neden ve hareket noktası olarak da bir ‘’ en ilkel birlik ‘’ kabul eder. Tao Okulu ya da Taokiya adını da olan bu felsefe bir çeşit mutlak Panteizm, yani kamutanrıcılık ya da Tanrı’tı dünya ile özleştiren bir sistemdir. Bu sisteme göre, hissedilir alem her türlü yetkisizlikleri ve sefaletlerin nedenidir ve insani kişilik tüm varlıkların kaynak ve sonu olan ‘’ Varlık’’ın, ‘’ Büyük Birlik’’ in aşağı ve geçici bir tarzıdır.
Lao Tse’nin ‘’ Erdem LKitabı ‘’ adlı eserinde bu birinci ilkenin mutlak ve özel karakterini ve ayrı olanla olmayan, sınırlıyla sınırsız, boşa gidenle gitmeyen arasındaki derin ve geçilmez alametleri saptamaya çabalar. Alem’de ayrı, sınırlı ve boşa gidebilen her şey Tao ( yol, akıl ) adını verdiği ilk ilkenin olaysal tarzına aittir; tüm ayrı olmayan, sınırsız ve boşa gitmeyen şeyler bu ilkenin deney üstü varlığının tarzıdır. Ona göre, bu ilk nedenin iki varlık tarzı da birlikte ebedi değildir. Deney üstü tarz olaysal tarzdan daha önceliğe sahiptir. Tüm deney üstü güçler kendi ilk varlık tarzını seyretmek etmek suretiyle meydana gelirler, ikinci varlık tarzını seyretmekle de tüm olaysal tarzlar belirmiş olur.
Lao Tse insanın ‘’ Tanrı ‘’ ya da ‘’ İlk Neden ‘’ hakkında tam uygun bir fikir verme gücüne sahip olmadığını ve Tanrı’yı tanımlamak için yapacağımız tüm zihin çabalarının, kendi acizlik ve zayıflığımızdan başka bir şeyi ispat etmeyeceğini pozitif olarak ve açıkça bildiren en eski ve ilk filozoftur. Lao Tse’nin genel olarak varlık hakkındaki düşünceleri insan doğası hakkında görüşlerini de kavramamıza yardım eder.
Tao Kelimesi Ne Anlama Geliyor ?
Lao Tse Tao sözcüğünü ( zihinli gidiş – doğru yol ) anlamında ve yalnız onu anlatmak için kullanılmıştır. Bu sözcüğü bazen de Yunanlıların ( Kelam – Logos )’u gibi ( en yüce yönetici-zihin-ilk akıl ) anlamında kullanılır. Lao Tse bu terimleri hem özel, hem de mecazlı olarak, hem maddesel hem de tinsel anlamda karmaşık düşünce olarak kabul eder. Özel ad olarak TAO, içinde tüm varlıkların hareket ettikleri evrenin ‘’ büyük yolu ‘’dur. Mecazi anlamı ise tümel hareketin ilk nedeni ve her şeyin ilk neden ve aklıdır. Yani ideal evren ile gerçek evrenin, cisimsizle cisimlinin, güç halindelikle olayın birinci ilkesi ve ilk nedenidir. Tao’ya ilk kez metafizik anlamı veren ve kullanan Lao Tse olmuştur.
Lao Tse’nin ahlak anlayışına göre, kamu mutluluğu sürekli olarak ve riyazat ( dünya nimetlerinden el çekme ) içinde Erdem’i işlemekle mümkündür. Ona göre Erdem hayat eylemlerinin, tüm deney üstü ve olaysal varoluşların şekilsel ilkesi olan ‘’ en yüce akıl ‘’ a uygunluğudur. ‘’ En yüce akıl ‘’ dan başka bir ahlaksal varlık olmadığı gibi, onun kanunundan başka bir kanun, onun biliminden başka bir bilim de yoktur. İnsan için en üstün iyilik ‘’ en yüce akıl ‘’ la özdeşleşmesi, bu kaynak içinde ve bu her varlığın ereği içinde emilmiş olmasıdır. İnsan devamlı bir cisimsiz hale kavuşabilmek için tensel şeklinden arınmalıdır. Duyularına hakim olmak, bunları olduğunca güçsüz kılmak yolu ile duygusuz hale erişmelidir.